Um uppruna norr. ørhœfi, ørœfi

Útdráttur

Í greininni eru færð rök fyrir nýrri skýringu á uppruna orðsins norr. ør(h)œfi, nísl. öræfi. Rökstutt er að orðið hafi í norrænu upphaflega táknað ‘svæði langt frá byggð: óbyggt, óræktað svæði’. Forskeytið ør- hefur neitandi merkingu en liðinn -(h)œfi má rekja saman við vesturgermanskar orðmyndir sem merkja ‘ræktað land, byggð’. Úr frumgermönsku *hōbō- þróaðist huoba ‘ræktað land, býli’ í fornháþýsku og skyld orð svipaðrar merkingar þekkjast í fleiri vesturgermönskum málum.